به تو وعده میدهم

تو با اندامی از بهشت زیباتر
چشمانی از خورشید روشن تر
لبهایی که شراب از آن مست خواهد شد
وعده خواهم داد
تو را درون خودم غسل خواهم داد
و دو فرشته سبز را درون سینه هایم خواهی نوشید
به تو وعده میدهم
در این بهشت آرامش
هیچ گناهی موجب هبوط نیست
هیچ فعلی حرام نخواهد بود
همه جا آزاد است
و همه کار رهایی است
به تو وعده میدهم
به سوی من بیا

بروین حبیب شاعر بحرینی
ترجمه : بابک شاکر

تنها شاعری شکسته‌ام

می‌خواستم نوازنده‌ای دوره‌گرد بشوم
تا تو را شهر به شهر
به گوش دنیا برسانم
یا بالرینی
که با اسلیمی دست‌هام
خطوط خواب‌های خوش تو را تصویر کنم

نه نوازنده شدم ، نه بالرین
تنها شاعری شکسته‌ام
که تو را
در جام جادویی کلمات می‌ریزد و
جرعه جرعه
می‌نوشد

مریم ملک دار

دوستت دارم

دوستت دارم
تو را به عنوان چیزهای تاریکی که باید دوست داشت دوست دارم
در خفا, بین سایه و روح
دوستت دارم
به عنوان گیاهی که هرگز نمی شکوفد
اما
نور گلها را در خود پنهان کرده است
ممنونم بابت رایحه ای که در من پنهان است
که از عشق است
که از زمین بلند می شود
دوستت دارم
بی آنکه بدانم چگونه ، کی ، و چرا
تو را بی شایبه دوست دارم
بی هیچ پیچیدگی و غروری
چرا که راهی جز این نیست

پابلو نرودا
ترجمه: مریم آقاخانی

دلم برایت تنگ شده

می نویسم دوستت دارم
بخوان دلم برایت تنگ شده
می نویسم به یادت هستم
بخوان دلم برایت تنگ شده
می نویسم حال و روزت چطور است ؟
بخوان دلم برایت تنگ شده
تو اصلا هرچه می نویسم را بخوان
دلم برایت تنگ شده
من اینجا زود به زود
دلم برایت تنگ می شود
اصلا تا سرم را از رویت برمی گردانم
از آن نقطه ی خداحافظی
تا دمِ درِ خانه
قدم به قدم را می شمارم
و به تعدادِ تمامِ قدم ها
دلم برایت تنگ شده
من در جمع هایِ آشنا هم دلم برایِ تنها تو تنگ می شود
آخ ، می بینی ؟ همه اش شد
دلم برایت تنگ شده
آخر راستش را بخواهی
همین حالا هم
دلم برایت تنگ شده

عادل دانتیسم

قلب بال هایی دارد

قلب
بال هایی دارد
که پرواز می کند
به هنگام دوست داشته شدن

و کوچ می کند
به وقت
دوست نداشته شدن

جاهد ظریف اوغلو
ترجمه : علیرضا شعبانی

زمستان بود

زمستان بود
بوسه آتش زدیم و
گرم شدیم

غلامرضا بروسان

مرا دوست داشته باش

مرا دوست داشته باش
همچون
گذشتن از این سو به آن سوی خیابان
نخست
به من نگاه کن
بعد مرا
و سپس باز هم مرا
نگاه کن

جمال ثریا
ترجمه : علیرضا شعبانی

شاید عشق همین باشد

در میانِ‌ تمام داشته ها و نداشته هایم
نداشتنِ تو عجیب به چشم می آید
چنانکه ندارمت
اما شبها سر بر شانه تو ، به خواب می روم
و صبح ها در رویای تو ، چشم باز میکنم

ندارمت اما همین که می شِناسَمَت
کافیست تا تمام افکارم را به تو گره زنم
تو ندانی و دنبالت به هر سوی کشانده شوم.
نداشتنت را هم دوست بدارم
شناختنت را قدر بدانم

ندارمت اما چشمهایم
 نقش تو را گرفته اند
دستانم ، عطرِ تنت را
آنقدر که نوازشگرِ عکسهایت مانده ام
برای خوشحالیت ، از بودنت دست کشیده ام
از احساسم هرگز
شاید عشق همین باشد
ندارمت اما دوستت می دارم

طناز فراهانی

تو کیستی ای زن

و قرن ها از من می پرسند
تو کیستی ای زن
و باد از من می پرسد
تو کجایی ای زن

من
روح ناآرام توام ای باد
زمان مرا انکار کرده است
از این رو
من نیز مانند تو
هیچ کجا نیستم

نازک الملائکه
مترجم : حسین منصوری

پر می کشم از پنجره ی خواب تو تا تو

پر می کشم از پنجره ی خواب تو تا تو
هر شب من و دیدار در این پنجره با تو

از خستگی روز همین خواب پر از راز
کافی ست مرا ، ای همه ی خواسته ها تو

دیشب من و تو بسته ی این خاک نبودیم
من یکسره آتش ، همه ذرات هوا تو

بیدارم اگر دغدغه ی روز نمی کرد
با آتش مان سوخته بودی همه را تو

پژواک خودم بودم و خود را نشنیدم
ای هرچه صدا ، هرچه صدا ، هرچه صدا تو

آزادگی و شیفتگی ، مرز ندارد
حتا شده ای از خودت آزاد و رها تو

یا مرگ و یا شعبده بازان سیاست ؟
دیگر نه و هرگز نه ، که یا مرگ که یا تو

وقتی همه جا از غزل من سخنی هست
یعنی همه جا تو ، همه جا تو ، همه جا تو

پاسخ بده از این همه مخلوق چرا من ؟
تا شرح دهم از همه خلق ، چرا تو

محمدعلی بهمنی

تو را در تو گم کرده ام

هفت دریا را
هفت آسمان را
پشت سر می گذارم
ولی گمان نمی کنم به تو برسم
زیرا تو را در تو گم کرده ام
من کنیز سرزمین سبز تو نیستم
یک شاهزاده ی اسیر از نبردی خونین
قرارهم نبوده باشم
اما اگر تورا پیدا کنم
کنیز سرزمین خشکت می شوم
وشاهزاده ای که اسیر تو خواهد بود
ولشکرش گیسوانش خواهد بود
وشمشیرش چشمان سیاهش
تواگر بخواهی
هرچه خواهم شد
حتی ردای پادشاهی جهان
که برتن کنی


عاتکة وهبی الخزرجی

مترجم : بابک شاکر

عهد بشکستی و من بر سر پیمان بودم

عهد بشکستی و من بر سر پیمان بودم      
شاکر نعمت و پرورده احسان بودم

چه کند بنده که بر جور تحمل نکند            
بار بر گردن و سر بر خط فرمان بودم

خار عشقت نه چنان پای نشاط آبله کرد         
که سر سبزه و پروای گلستان بودم

روز هجرانت بدانستم قدر شب وصل              
عجب ار قدر نبود آن شب و نادان بودم

گر به عقبی درم از حاصل دنیا پرسند             
گویم آن روز که در صحبت جانان بودم

که پسندد که فراموش کنی عهد قدیم           
به وصالت که نه مستوجب هجران بودم

خرم آن روز که بازآیی و سعدی گوید               
آمدی وه که چه مشتاق و پریشان بودم

سعدی

به تو حسد می ورزم

به تو حسد می ورزم
از آیینه ای که چهره ی زیبایت را
به تو نشان می دهد
حسد می ورزم
از عشقم نسبت به تو
از فنا شدنم در تو
از رنجی که به خاطرت می کشم
از صدایت
از خوابت
از تلفظ شدن نامت
حسد می ورزم
از غیرتم نسبت به تو
از تعلق خاطرم به تو
از آهنگ ها, شکوفه ها و پارچه ها
از انتظار روز برای دیدنت
از انتظار شب برایت
از مرگ
از برگی پاییزی که رویت می افتد
از آبی که می خواهی بنوشی آن را
از ...

انسی الحاج
ترجمه : سیدمهدی حسینی نژاد

بانوی من

بانوی من
سازت که کوک نباشد
مخالف هم بزند
من خواهم رقصید
من با باد ها رقصیده ام
با چهچه گنجشککان مست
با تلاطم امواج
حتی با صدای بوف کور
به ساز نا کوک تو رقصیدن که کاری ندارد
تو سازت بزن ، رقصیدنش با من

وحید خانمحمدی

اگر مرد می بودم

اگر مرد می بودم
دست زنی را
عاشقانه می گرفتم
ماه به ماه
فصل به فصل می گشتیم
ازعشق برایش می خواندم
و می گفتم
تا آن زمان که از آن منی
ازهیچ چیزنترس

آخرزنان ازخیلی چیزها
هراس دارند
ازتنهایی ، ازدلتنگی ، ازدیروز و فردا
اززشت بودن
ازاینکه بایکوت شوند
ازپیری ازاینکه کسی دیگر
جایشان رابگیرد

برای ازبین بردن هراس
مرد نه احتیاج به پول دارد
و نه جاه و مقام و نه قدرت
فقط لازم است
عشق ورزی و نازبدوش گرفتن و
تعهد را بدانند

اگرمرد می بودم
کاری می کردم
آن زنی که شریک زندگی ام است
هرگز
ازهیچ چیزنترسد ؟

آرینا حمید شاعره کرد
مترجم : خالد بایزیدی

مثل مرد

مثل مرد
پای نبودنت ایستاده ایی
وهمچنان
نیستی
تو مردترین زنی هستی
که تا به حال
ندیده ام

کامران رسول زاده

پناه بردن

بعضی ها به شعر
بعضی به ترانه
برخی به فیلم
و عده ای هم به کتاب پناه می برند
اما مدت هاست که آدم ها دیگر
به همدیگر پناه نمی برند

اوغوز آتای
ترجمه : سیامک تقی زاده

دستت را به من بده

حس خوب داشتنت
حس رویش است
از اعماق قلب گیاه

حس نوازش سازی
که نت به نت
روحم را می نوازد

تو همان شعری
که هر بار می سرایمت
بداهه ای شیرین و گوارایی

دستت را به من بده
 سبز میشوم
ریشه های من در توست

تارا کاظمی

محبوب من

من در شور عشقم
محبوب من

چه نعمت بزرگی است
اینکه صبحگاهان چشم باز کنی
و کسی را ببینی
که صدایش می کنی
محبوب من

چقدر خوب است که قهوه را
در دستهای تو بنوشم
و شب را در باغی معطربگذرانم
چه نعمت بزرگیست
اینکه زن
انسانی را بشناسد
که کلید عیب را به او هدیه می کند
و حامی اوست

من به همه ی زبانها ی دنیا دوستت دارم
آیا تو نام دیگری
به غیر از «محبوب من» داری ؟

سعاد الصباح

مرا عشق تو در پیری جوان کرد

مرا عشق تو در پیری جوان کرد
دلم را در غریبی شادمان کرد

به آفاق شبم رنگ سحر داد
مرا آیینه دار آسمان کرد

خوشا مھری که چون در من درخشید
جھان را با من از نو مھربان کرد

خوشا نوری که چون در اشک من تافت
نگاهم را پر از رنگین کمان کرد

هزاران یاد ، خودش را در هم آمیخت
مرا گنجینه ی یاد جھان کرد

غم تلخ مرا از دل به در برد
تب شوق تو را در من روان کرد

وزان تب ، آتشی پنھان برافروخت
که شادی را به جانم ارمغان کرد

مرا با چون تویی هم آشیان ساخت
 تو را با چون منی همداستان کرد

گواهی بھتر از حافظ ندارم
که قولش این غزل را جاودان کرد

شب تنھایی ام در قصد جان بود
خیالت لطفھای بیکران کرد

نادر نادرپور