شعرهای من

گفتند
شعرهای من
جوشش دریاست
خروش رود

بی‌شک
کمی بالاتر
به چشمه‌ای می‌رسند
که تو هستی

گروس عبدالملکیان

وقتی دلت با من نیست

وقتی می گویم
دیگر به سراغم نیا
فکر نکن که فراموشت کرده ام
یا دیگر دوستت ندارم ، نه
من فقط فهمیدم
وقتی دلت با من نیست
بودنت مشکلی را حل نمی کند
تنها دلتنگ ترم میکند

رومن گاری

با توأم بی حضور تو

با توأم بی حضور تو
بی منی با حضور من
می بینی تا کجا به انتحار وفادار ماندم
تا
دلِ نازکِ پروانه نشکند
همه ی سهم من از خود دلی بود که به تو دادم
و هر شب بغضِ گلویت را
در تابوتِ سیاهی که برایم ساخته بودی گریستم
و تو هرگز ندانستی که زخم هایت
زخم های مکررم بودند
نخ های آبی ام تمام شده اند
و گل های بُقچه ی چهل تیکه ی دلم ناتمام مانده اند
باید پیش از بند آمدنِ باران بمیرم

حسین پناهی

به نام چشمهای تو

به مناسبت حضور چشمانت
آیه ای جدید به دست من رسیده است
به منی که
پیامبر چشمهای آبی تو هستم

به نام چشمهای تو
شعرهایی سروده اند
شاعران آواره ی تاریخ

به نام چشمهای تو
خوابهای آشفته ای دیده اند
پادشاهان مغموم تاریخ

به نام چشمهای تو
اسطوره هایی آفریده شدند
که نامشان
چشمهای تو بود در تاریخ

حسین توفیق الحکیم شاعر مصری
مترجم : بابک شاکر

دیگر منتظر کسی نیستم

دیگر منتظر کسی نیستم
هر که آمد
ستاره از رویاهایم دزدید
هر که آمد
سفیدی از کبوترانم چید
هر که آمد
لبخند از لب‌هایم برید
منتظر کسی نیستم
از سر خستگی در این ایستگاه نشسته‌ام

رسول یونان

زمان دوست داشتن و فراموش کردن

در عرض یک دقیقه می شود
یک نفر را خرد کرد
در یک ساعت می شود
کسی را دوست داشت
در یک روز می شود عاشق شد
ولی یک عمر طول خواهد کشید
تا کسی را فراموش کرد

گابریل گارسیا مارکز

شب ها مثل دیوانه ای در شهرم

شب ها
مثل دیوانه ای در شهرم
و روزها
مثل اندیشمندی در تیمارستان
و یادم نیست
این سطرها را
شب نوشته ام
یا روز

در همین شعر
و لابه لای همین سطرها
زنی پنهان است
که شعرهای نانوشته ام را
در کف دستش نوشته است
و با مشت های بسته
با من
گل یا پوچ بازی می کند

نمی رویم ؟
کمی صبر کن
باران بگیرد
می رویم

واهه آرمن

دراین شب سیاه

دراین شب سیاه
کسی مرا درآغوش نمی گیرد
همه به من پشت کرده اند
صندلی های اتاق
تابلوهای روی دیوار
حتی چشمهای تو هم درون این قاب
همه به من پشت کرده اند
و خودشان را پنهان می کنند
کنار تو ماندن
ماندن در تاریکی ست
وقتی چشمانم هیچ نمی بیند
اینجا هستی نیست
همه اش نابودی ست

سهام اشعشاع 
مترجم : بابک شاکر

یک نفر

یک نفر
از میان شعله های بی امان
گذشت

یک نفر
جام شوکران کشید و
از جهان گذشت

یک نفر
بوسه زد به دار خویشتن
سرخ روی
مثل عاشقان گذشت

یک نفر
یک نفر

آزمون تو برای من
کدام شوکران و شعله
یا کدام تهمت است ؟

آی عشق
از میان شعله های تو
چگونه می توان گذشت ؟

محمدرضا ترکی

اراده آهنین زن ها

تنها چیزی که قادر است
اراده آهنین شما زن ها را در هم بشکند
عشق است

آلبا دسس پدس

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند
وینهمه منصب از آن حور پریوش دارم

گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری
من به آه سحرت زلف مشوش دارم

گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست
من رخ زرد به خونابه منقش دارم

گر به کاشانه رندان قدمی خواهی زد
نقل شعر شکرین و می بی غش دارم

ناوک غمزه بیار و رسن زلف که من
جنگها با دل مجروح بلاکش دارم

حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است
بهتر آنست که من خاطر خود خوش دارم

حافظ

رباعیات ابوسعید ابوالخیر

تا روی ترا بدیدم ای شمع تراز
نی کار کنم نه روزه دارم نه نماز
چون با تو بوم مجاز من جمله نماز
چون بی تو بوم نماز من جمله مجاز
==========
در خدمت تو چو صرف شد عمر دراز
گفتم که مگر با تو شوم محرم راز
کی دانستم که بعد چندین تک و تاز
در تو نرسم وز دو جهان مانم باز
==========
در هر سحری با تو همی گویم راز
بر درگه تو همی کنم عرض نیاز
بی منت بندگانت ای بنده نواز
کار من بیچاره ی سرگشته بساز
==========
من بودم دوش و آن بت بنده نواز
از من همه لابه بود و از وی همه ناز
شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید
شب را چه گنه قصه ی ما بود دراز
==========
ای سر تو در سینه هر محرم راز
پیوسته در رحمت تو بر همه باز
هر کس که به درگاه تو آورد نیاز
محروم ز درگاه تو کی گردد باز
==========
گر چشم تو در مقام ناز آید باز
بیمار تو بر سر نیاز آید باز
ور حسن تو یک جلوه کند بر عارف
از راه حقیقت به مجاز آید باز
==========
دل جز ره عشق تو نپوید هرگز
جان جز سخن عشق نگوید هرگز
صحرای دلم عشق تو شورستان کرد
تا مهر کسی در آن نروید هرگز
==========
دانی که مرا یار چه گفتست امروز
جز ما به کسی در منگر دیده بدوز
از چهره خویش آتشی افروزد
یعنی که بیا و در ره دوست بسوز
==========
جهدی بکن ار پند پذیری دو سه روز
تا پیشتر از مرگ بمیری دو سه روز
دنیا زن پیریست چه باشد ار تو
با پیر زنی انس نگیری دو سه روز
==========
دل خسته و جان فگار و مژگان خونریز
رفتم بر آن یار و مه مهرانگیز
من جای نکرده گرم گردون به ستیز
زد بانگ که هان چند نشینی برخیز

ابوسعید ابوالخیر

دل مست و دیده مست و تن بـی‌قرار مست

دل مست و دیده مست و تن بـی‌قرار مست
جانــی زبون چـه چاره کند با سه چـار مست

تلخ است کــــام مــــا ز ستیز تــــو، ای فلک
ما را شبـــی بر آن لب شیرین گمــار ، مست

یک شب صبـــح کــــرده بنـــــالم بـــر آسمان
با ســـوز دل ز دست تــــو، ای روزگار ، مست

ای بـــــاد صبـــــــح ، راز دل لاله عـــــرضه دار
روزی کــه باشد آن بت ســوسن عذار مست

از درد هجــــــر و رنج خمــــارش خبـــــر دهم
گـــر در شـــوم شبی به شبستان یار مست

ســــر در ســــرش کنم به وفا ، گر به خلوتی
در چنگــــم اوفتـــــد ســـــر زلف نگار ، مست

لب بـــرنگیـــــــرم از لب یـــــار کنـــــاره گیـــر
گــــر گیــــرمش به کــام دل اندر کنار ، مست

یک ســــــو نهـــم رعــــونت و در پایش اوفتم
روزی اگـــــر ببینمش انـــدر کنــــــــار ، مست

می‌خــانه هست ، از آن چه تفاوت که زاهدان
مــــا را بـــــه خـــــــانقاه ندادند بـــــار مست

مــــا را تـــو پنج بــــار به مسجـــد کجـــا بری
اکنـــون که می‌شویم به روزی سه بار مست

از مــــا مـــدار چشـــم سـلامت ، که در جهان
جــــز بهـــر کـــــار عشــق نیاید به کار مست

ای اوحدی ، گـــرت هوس جنگ و فتنه نیست
ما رای به کــــوی لاله‌رخـان در مـــی‌آرمست

اوحدی مراغه ای

چسبیده‌ام به تو

چسبیده‌ام به تو
بسانِ انسان
به گناهَش

هرگز
ترکت نمی‌کنم

مرام المصری شاعر سوری
مترجم : سیدمحمد مرکبیان

من از تو میمردم

من از تو میمردم
اما تو زندگانی من بودی

تو با من میرفتی
تو در من میخواندی
وقتی که من خیابانها را
بی هیچ مقصدی میپیمودم
تو با من میرفتی
تو در من میخواندی

تو از میان نارون ها ، گنجشک های عاشق را
به صبح پنجره دعوت میکردی
وقتی که شب مکرر میشد
وقتی که شب تمام نمیشد
تو از میان نارون ها ، گنجشک های عاشق را
به صبح پنجره دعوت میکردی
 
تو با چراغهایت میآمدی به کوچهء ما
تو با چراغهایت میآمدی
وقتی که بچه ها میرفتند
و خوشه های اقاقی میخوابیدند
و من در آینه تنها میماندم
تو با چراغهایت میآمدی

تو دستهایت را میبخشیدی
تو چشمهایت را میبخشیدی
تو مهربانیت را میبخشیدی
وقتی که من گرسنه بودم
تو زندگانیت را میبخشیدی
تو مثل نور سخی بودی
 
تو لاله ها را میچیدی
و گیسوانم را میپوشاندی
وقتی که گیسوان من از عریانی میلرزیدند
تو لاله ها را میچیدی
 
تو گونه هایت را میچسباندی
به اضطراب پستان هایم
وقتی که من دیگر
چیزی نداشتم که بگویم
تو گونه هایت را میچسباندی
به اضطراب پستان هایم
و گوش میدادی
به خون من که ناله کنان میرفت
و عشق من که گریه کنان میمرد
 
تو گوش میدادی
اما مرا نمیدیدی

فروع فرخزاد

یک زن

یک زن
اگر به جای دهانش
با چشمانش حرف بزند
هرگز تنها نخواهد ماند

ایلهان برک
ترجمه : سیامک تقی زاده

عاشقانت نخواهند ماند

عاشقانت نخواهند ماند
یکی یکی می روند
محو می شوند
هر بوسه که بر یکی می زنی
شلیکی به دیگری ست

یک به یک خواهند رفت
تنها یکی خواهد ماند
که از همه قوی تر است
یکی که مدام دور و برت پرسه می زند

من ؟
نه
آخرین شلیک ات
کار مرا نیز ساخته است

تنها یکی خواهد ماند
که از من قوی تر است
رو به رویت خواهد نشست
به چشمانت زُل خواهد زد
و تو را از او گریزی نیست

از دیرباز می شناسمش
نامش تنهای ست

شهاب مقربین

آه دوباره همان چشم ها

آه دوباره همان چشم ها
که زمانی مرا چنان عاشقانه سلام می داد
و دوباره همان لبها
که زندگی ام را شیرین می کرد
و دوباره همان صدا
صدایی که زمانی چنان مشتاقانه می شنیدم اش
فقط من همان نیستم که بودم
به خانه بازگشته ام اما دگرگون
از بازوان سفید و زیبایش
که سفت و عاشقانه به دورم می پیچید
به قلبش رسیده ام
به احساسات راکد و بی حوصله

هاینریش هاینه
مترجم : فرشته وزیری نسب

با من آئید به میخانه که جانان اینجاست

با من آئید به میخانه که جانان اینجاست
عشق و شوریدگی و حال و دل و جان اینجاست

با من آیید با این خانه حسرت زدگان
درد دنیا همه همراه به درمان اینجاست

می بنو شید و از این محنت هستی برهید
جای آرامش بعد از همه توفان این جاست

هوشمندان دل افسرده بدانند که مست
و ز غم عقل رها گشته ، فراوان اینجاست

با دل سرد عزیزان پراکنده بگوی
گرمی مجمع سرهای پریشان اینجاست

مست شو تا که نظر بازی رندانه ترا
گوید ای سوخته دل ظاهر و پنهان اینجاست

این همان خلوت امنی است که رندان خواهند
جام جم ، عمر خضر ، مهر سلیمان اینجاست

معینی کرمانشاهی

دیوار تنهایی

گاهی باید به دور خود
یک دیوار تنهایی کشید
نه برای اینکه
دیگران را از خودت دور کنی
بلکه ببینی چه کسی
برای دیدنت
دیوار را خراب می کند

ژان پل سارتر