قلب من چشم تو

شعر

تو را به ترانه ها بخشیدم

تو را به ترانه‌ها بخشیدم
به صدای موسیقی
به سکوت شکوفه‌ها
که به میوه بدل می‌شوند
و از دستم می‌چینند
تو را به ترانه‌ها بخشیدم
با من نمان
عمر هیچ درختی ابدی نیست
باید به جدایی از زندگی عادت کرد

شمس لنگرودی

اشعار شمس لنگرودی
احمد جمعه 17 مهر 1394 ساعت 18:01
نظرات 6 + ارسال نظر
لی لی یت چهارشنبه 22 مهر 1394 ساعت 21:13

درود و نور و مهر بسیار بر دوست

خوشحالم که دوباره اینقدر خوبید که به کامنتها پاسخ میدهید ...
خوب باشید تا غیبم نزند! :))

سلام دوست گرامی
از اینکه به اینجا سر میزنیدخوشحالم
خودم نیزامیدوارم که بتوانم همچنان پاسخگوی محبت دوستانم باشم
شاد و سلامت باشید
با مهر
احمد

فرزانه یکشنبه 19 مهر 1394 ساعت 14:10

عکس می گیرم

از ضربات شعری

                    که بر من فرود آوردی

عکس می گیرم

             از صبحی برفی در ملائی که تو تیربارانم کرده ئی

عکس می گیرم

...از صدای تو،

                    لبخندت،

                                شکستن آوازم

و نشان می دهم

                  به کسی که شعر مرا می خواند

و باریکه ئی از ابر

                   در حیرت لبخندش موج می زند

هی! شاخه های بریده ام که در آفتاب زمستانی آه می کشید

حضور پر شکایت ما

                    درخشش شاخه هاییست

                                             که در آسمان تابستانی برق می زند

و برای دیدن مان ناگزیر است باغبان

                                      سر به جانب آسمان چرخاند.

 

شمس لنگرودی

ﻣﮕﻨﻮﻟﯿﺎﯼ ﻣﻦ
ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪﯼ
ﺗﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎ، ﺗﻮﯼ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﻧﮑﻨﻨﺪ
ﺁﻭﺍﺯﻫﺎ، ﺭﺩﭘﺎﯼ ﮐﻼ‌ﻍ ﻫﺎ ﻧﺸﻮﻧﺪ
ﺭﻧﮓ ﻫﺎ، ﺗﮑﺮﺍﺭ ﭘﺎﯾﯿﺰ

ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪِ ﺭﻓﺘﻨﺖ
ﺭﻭﯼ ﭼﻬﺎﺭﭘﺎﯾﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ
ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﺗﺎﻕ
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺑﻐﺾ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪﯼ
ﺗﺎ ﺻﺒﺢ، ﻃﻌﻢ ﭼﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﮕﯿﺮﺩ
ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎﯾﻢ، ﻃﻌﻢ ﺗﺮﺱ

ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ ﺭﻭﯼ ﭼﻬﺎﺭﭘﺎﯾﻪ
ﻻ‌ﻻ‌ﯾﯽ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﻢ
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ
ﺗﺎ ﺑﺎﺩ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﻗﺮﻣﺰﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺒﺮﺩ

ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺧﻤّﺮ

ممنونم از همراهی مهربانه ات و شعر زیبایی که نوشتی فرزانه عزیز
مانا باشی
با مهر
احمد

سپیده متولی یکشنبه 19 مهر 1394 ساعت 12:55 http://www.sepideh-motevalli.blogsky.com

تا که چشمان زلیخا به غلام افتاده/ یوسف از چاه به زندان مدام افتاده/ گرگ امروزه زیاد است نظر کن یعقوب/ که جگر گوشه ی تو دست کدام افتاده ؟! / خال مشکین که برآن عارضی گندم گون است/ دانه بود و دلت اینگونه به دام افتاده/ دل سپردن قدم اول دل کندن ماست/ حرف « واو » ی که از آغاز سلام افتاده/ می جود فکر کسی ناخن و لب هایت را / مثل مردی که به چنگال جذام افتاده/ ماه در آینه ی آب خودش را می دید/ حوض بیچاره گمان برد که به دام افتاده ؟ !
"طاهره کوپالی"

فرزانه یکشنبه 19 مهر 1394 ساعت 12:33

سروده های شمس لنگرودی رو بسیار دوست دارم
درود بر قلم توانای استاد بزرگوار
من نمیدونستم استاد بازیگر سینما هم هستند. ظاهرا ایشون کاندیدای بهترین بازیگر مرد در فیلم احتمال بارش اسیدی هستند.

محمد کاویانی شنبه 18 مهر 1394 ساعت 20:31

ممنونم از محبتت محمد جان
موفق باشی
با مهر
احمد

تندیس (آهید) شنبه 18 مهر 1394 ساعت 14:48 http://ketablog.roomfa.com/

ژاک پره فر

تو گفتی که پرنده ها را دوست داری
اما آن ها را داخل قفس نگه داشتی
تو گفتی که ماهی ها را دوست داری
اما تو آن ها را سرخ کردی
تو گفتی که گل ها را دوست داری
و تو آن ها را چیدی
پس هنگامی که گفتی مرا دوست داری
من شروع کردم به ترسیدن.

از گلی که نچیده ام
عطری به سرانگشتم نیست
خاری در "دل" است

شمس لنگرودی

از حضور صمیمانه تون سپاسگزارم تندیس عزیز
با مهر
احمد

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.