رباعیات خیام

هر سبزه که برکنار جویی رسته است                  
گویی ز لب فرشته‌خویی رسته است

پا بر سر سبزه تا به خواری ننهی                         
کان سبزه ز خاک لاله رویی رسته است
========
یک جرعه می ز ملک کاووس به است                  
از تخت قباد و ملکت طوس به است

هر ناله که رندی به سحرگاه زند                     
از طاعت زاهدان سالوس به است
========
چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ               
پیمانه چو پر شود چه بغداد و چه بلخ

می نوش که بعد از من و تو ماه بسی                       
از سَلخ به غٌرّه آید از غره به سلخ
========
آنانکه محیط فضل و آداب شدند                
در جمع کمال شمع اصحاب شدند

ره زین شب تاریک نبردند برون                    
گفتند فسانه‌ای و در خواب  شدند
========
یاران موافق همه از دست شدند                    
در پای اجل یکان یکان پست شدند

خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر                       
دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند
========
یک جام شراب صد دل و دین ارزد                   
یک جرعه می مملکت چین ارزد

جز باده لعل نیست در روی زمین                         
تلخی که هزار جان شیرین ارزد
========
آن لعل در آبگینه ساده بیار                
و آن محرم و مونس هر آزاده بیار

چون میدانی که مدت عالم خاک                  
باد است که زود بگذرد باده بیار
========
از بودنی ایدوست چه داری تیمار               
وزفکرت بیهوده دل و جان افکار

خرم بزی و جهان بشادی گذران                   
تدبیر نه با تو کرده‌اند اول کار

خیام نیشابوری