دوستت دارم

دوستت دارم
نوری که از درون تو می درخشد
و راهم را روشن می کند

تاریکی ابرهایت را دوست دارم
که در ستایش روشنی می باری

رودخانه هایت را
که به سنگ ریزه و خارهایم سلام
می کنند

دریایت را دوست دارم
که فقط برای غرق کردن من آفریدی

و این ساعت گیج را دوست دارم
که دو روز است خوابیده است
که تو را بیش تر ببینم

شمس لنگرودی