زمانی که عاشقی ، زنده ای

زمانی که عاشقی ، زنده ای
شاید بد ، شاید خوب
اما زنده ای
و خواهی مرد اگر دست از عاشقی برداری
نابود خواهی شد اگر عاشقی نکرده باشی

اگر عشق تو را رنجاند
مراقب زخم هایت باش
باورشان داشته باش
چرا که زنده ای
 
تو زنده ای
به خاطر کسی که دوستش داری
به خاطر کسی که دوستت دارد

آلدا مرینی
مترجم : اعظم کمالی

دوستم داشته باش

باران نباش
که بر سرِ همه بباری
خورشید نباش که برای همه بتابی
دوستم داشته باش
و نشانم بده
برایت
با دیگران تفاوت دارم

نازنین عابدین پور

این روزها چقدر زود می گذرند

این روزها چقدر زود می گذرند
تو هم نگاهی به زندگی ات بیانداز
گویی همین دیروز به دنیا آمده ایم
تازه به مدرسه رفته ایم
تازه همدیگر را دوست داشته ایم

این روزها چقدر زود می گذرند
تو هم نگاهی به زندگی ات بیانداز
گویی همین فردا همه چیز به پایان خواهد رسید
مثل این که فردا خواهیم مُرد

هنوز از زندگی سیر نشده ایم
روزهایمان هنوز تازگی دارند
مبادا کاری را به فردا موکول کنی
چون که فردایی نیست

ازدمیر آصف
ترجمه : مجتبی نهانی

نمی دونم چه شکلی هستی

نمی دونم چه شکلی هستی
این طوری هر شکلی که دوست داشته باشم می سازمت
اگه ببینمت دیگه می شی یه نفر
اما حالا صد نفری
هزار نفری
یه میلیون نفری 
تا ندیدمت تو هر کسی می تونی باشی
که من دوست داشته باشم

مصطفی مستور

انسان‌ها همیشه بُت می‌سازند

انسان‌ها همیشه بُت می‌سازند
بعضی‌ها با سنگ و چوب
عده‌ای با باورهایشان

اولی ترسناک نیست
چون با یک تبر در هم می‌شکند

ولی دومی بلایی است که هیچ جامعه ای از آن مصون نمانده است
پس بشکن
باورهایی را که از تو یک زندانی ساخته است بی آنکه بدانی

رومن رولان

بوسه های تو

امروز بوسه‌های تو یادم آمد
در این زمین زیبای بیگانه
و کاکل کوتاه موهایت
و دست‌هایت
و شانه‌هایت
و آن مورب نورانی از چشم‌هایت
چیزی میان مشکی و عسل و خرمایی
اینها تمام حافظه‌ی من نیست
تنها اشاره‌هایی از فاصله‌ است

رضا براهنی

می خواهم بمیرم

می خواهم بمیرم
می خواهم یک میلیارد بار بمیرم
و در جهانی برخیزم
که همسایگان یکدیگر را بشناسند
و مردم
همه رنگ ها را دوست بدارند
می خواهم در جهانی برخیزم
که عشق به قیمت لبخند باشد
مردان نَمیرند
زنان نگریند
و همه ی کودکان ، پدران خود را بشناسند
عدالت باغی باشد
که مردم در آن سیب های یکسان بخورند
و یکسان بمیرند
می خواهم یک میلیارد بار بمیرم و در جهانی برخیزم
که هیچ انسانی ، بیش از یک بار نمیرد

ژاک پره ور
ترجمه : احمد شاملو

درس محبت

آه ای دل غمگین ، که به این روز فکندت ؟
فریاد که از یاد برفت آن همه پندت

ای مرغک سرگشته ، کدامین هوس آموز
بی بال و پرت دید و چنین بست به بندت ؟

ای آهوی تنهای گریزانِ پریشان
خون می‌چکد از حلق پیچان کمندت
 
ای جام به هم ریخته ، صد بار نگفتم
با سنگدلان یار مشو ،  میشکنندت ؟

آه ای دل آزرده ، در این هستیِ کوتاه
آتش به سرم می‌رود از آه بلندت

جان در صدف شعر ، گهر کردی و گفتی
صاحب نظرانند ، پشیزی بخرندت

ارزان‌ترت از هیچ گرفتند و گذشتند
امروز ندانم که فروشند به چندت

جان دادی و درسی به جهان یاد گرفتی
ارزان‌تر از این ، درس محبت ندهندت

فریدون مشیری

زیبایم ، دوستت دارم

اگر روزی بگویی که با تو بیایم وُ
قلبت را به آتش بکشم
تو را از اینجاها ببرم
فقط من و تو با هم برویم
از زندگی بد تا می توانیم دور شویم
همه چیز را پشت سرمان بگذاریم
بدون اینکه به عقب نگاه کنیم
در وُ همسایه چه خواهند گفت
فکر نکن
آنها که عشقمان را نمی دانند
علاقه و محبّت ها را نمی فهمند
از درونمان که خبر ندارند
بی خیال همه چیز و همه کس شویم
دنیا دروغ است
زندگی دروغ است
دوستی ها دروغ است

مرا دردیست اندر دل که درمان نیستش یارا

مرا دردیست اندر دل که درمان نیستش یارا
من و دردت ، چو تو درمان نمی خواهی دل ما را

منم امروز ، و صحرایی و آب ناخوش از دیده
چو مجنون آب خوش هرگز ندادی وحش صحرا را

شبت خوش باد و خواب مستیت سلطان و من هم خوش
شبی گر چه نیاری یاد بیداران شبها را

ز عشق ار عاشقی میرد ، گنه بر عشق ننهد کس
که بهر غرقه کردن عیب نتوان کرد دریا را

بمیرند و برون ندهند مشتاقان دم حسرت
کله ناگه مبادا کج شود آن سرو بالا را

به نومیدی به سر شد روزگار من که یک روزی
عنان گیری نکرد امید ، هم عمر روان ما را

مزن لاف صبوری خسروا در عشق کاین صرصر
به رقص آرد چو نفخ صور ، کوه پای بر جا را

امیرخسرو دهلوی