تا ز دیدار تو ای آرزوی جان دورم

تا ز دیدار تو ای آرزوی جان دورم
خار خشکم که ز باران بهاران دورم

گرچه تا مرز جنون رفته ام از خویش برون

بی تو ز صد مرحله از منزل جانان دورم

چون سبو دست به سر زنم می زنم از غم که چرا

جام بوسیدش و من زان لب خندان دورم

همچو شبنم دلم ایینه صد جلوه اوست

گرچه زان چشمه ی خورشید درخشان دورم

خضر راه من سرگشته شو ای عشق که من

می روم راه و ز پایان بیابان دورم

کی سر خویشتنم باشد و سامان خرد

من که در راه جنون از سر و سامان دورم

شفیعی کدکنی