وقتی هستی در دلم قیامتی ست

وقتی هستی
در دلم قیامتی ست
و تمامی ابنای بشر
به تماشای تو برمی خیزند
قامتی که زمین را
از ساق های گندمی
تا شانه آسمانی ات
بالا می برد
آمدنت همیشه
قیامتی ست

بلند بالا
ای تیک تاک نبض
ای لنگر بودن
بودن چه بیهوده ست
اگر قیامتی نباشد
و من بار دیگر
تو را نبوسم
ننوشم
نبینم

چه بیهوده ست اگر قیامتی نباشد
تا در سکوت
دست های تو را بگیرم
و به ابدیت نگاهت
لبخند بزنم

عباس معروفی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.